Terkedişin sessiz haykırışı

Terkedilmiş yerlerin özel bir şeyi vardır.
Hüzünlü,yalnız ve bazen korkutucu olmalarının dışında ,en fazla dikkatimi çeken onların konuşkan sessizliği olmuştur.
Yada buna haykıran sessizlik mi dersek daha doğrusu?Çünkü seslerini duymassanız bile , kulaklarınıza farklı sesler, tonlar ve bir sürü ezgiler yansıyorlarmış gibi geliyor.
Gözleriniz üzerinde de aynı etkileri vardır.Saydam bir görsellik ortaya çıkıyor.Belki çok da tuhaftır, ama aklınız bir sürü alternatifler içinde şaşırıp kalıyor.

Bunun sadece hayal gücümüz yüzünden ortaya çıktığını sanmıyorum.Sadece basit fantezi olamaz bu.Ya da zihnimizin bir kaprisi.
Bu algılamanın ve eskiden varolan ve artık terkedilmiş olanın neden olduğu o hüzün ve o özel hatıralar gücünün harika harmanlaşmasıdır diye düşünmekteyim.
Bu fotoyu , Arnavutluk ve Karadağ sınırına yakın olan İşkodra şehrimizin,Muriqan kasabasında çektim.Bu düşünceler orayı çekerken aklıma geldi.