Yaşasın aşk!

Nasıl mi oldu???
Ben de bilmiyorum…Ne kadar zaman geçse de anlayamayacağım…
Bulunduğum o sonsuz boşlukta , bomboş olmaktan kendi duvarları arasında eko yaratan o boş ve kendisinden dahi kaçan benliğim , o her şeyden uzaklaşan ve her kalabalığın içinde yapayalnız olan ,her şeye uyan ama aslında içinde hiçbir şeyi barındırmayan o kaçak ruhum acaba böyle onu bu kadar sarsacak ,uyuşukluğunu bozacak ve her şeyden çekilmesine bir son verecek olan bir şeyin varlığından hiç haberdar mıydı?
Hayır hiç de değil…..
Her zamanki gibi köşesine çekilmiş,koyulmuş kurallara ve alışılmış olan her şeye ilgisiz bir şekilde devam etmeye bakarken,ve aynı zamanda bu alışılmışlıkla içinden dalga geçerken,o alışılmışlığın içinden ona resmen tokat atacak bir anın geleceğinden çok habersizdi…
Böyle bir şeyin olmasını beklemezken hatta böyle heyecanlara gülerken,her zamanki gibi alışılmış ve sıkılgan davranışlarıma sığınmaya çalışırken , ben hiç böyle bir tatlı tokadı yiyeceğimi düşünmemiştim…

Basit bir çift göz buluşması yetti buna.
Bir şarkı var : “Yağmur kraliçesi güneşi düşlüyor”diye , ben de şimdi düşünüyorum ki acaba buz ateşi düşler mi?
Bence evet…
Buz tutmuş bütün benliğim aniden sıcacık bir rüzgarın atkısıyla örtülmüştü…Bu rüzgar onu uyuşmuştu.İçimdeki buz bu sıcaklığa kendisini o kadar çok kaptırmış ki onunla bir olmaya karar vermiş ve böylece erimeye başlamış.Sanki her zaman öyleymiş gibi !
Aniden bütün alışılmış sıkıcı gerçekler duman gibi uzaklaşmaya başladı,hayat vardı artık içimde akan.
Kalbim , biraz korkakça içimde yeniden atıp içimi titretmeyi başladı…
Her tarafımın parladığını hissediyordum.Tabii çünkü benim için gök çok yakındı artık…
Kalbimin,beynimin,gözümün tek bir odağı vardı artık : O
Biraz utanarak,biraz çekinerek ama gene de durmaksızın O’na bakıyordum..
Ne kadar ilginçtir ki bu bomboş ruh için artık O sanki her zaman var olmuş bir şeydir ….O hep varmış aslında…
Kalabalığın içinde kendimi yapayalnız hissederken bile içimdeki ışığı söndürmeyen Oymuş meğerse…
Hey aşk , Sen ki insanların ruhunu yücelten,benliğine ışık saçan ,kalbine hayat veren,içini ve dışını güzelleştiren en güzel , en gerçek ,en samimi,en saf,en özel duygusun bu dünyada…
Sen yaşa aşk , yaşa !!!